Kaç kez

Hiç

gözlerinizle

şiir

yazdınız mı…

 

Ayak seslerinizde

kayboldunuz mu

hiç..

Yalnızlığın

kıvrımlarında

dolanırken

Bir el bir bakış bir dokunuşu

kaç kez

aradınız…

kaç kez

her şeye rağmen

derin bir soluk alıp

saçları rüzgâra verip

ötesini de çok düşünmeden

“yaşamak ne güzel şey” diye
haykırmak geldi içinizden 

                                                                        

Boğazınızdaki

düğümü açmak için

kaç kez

yutkundunuz belli etmeden

Uzaklara sığınıp

yitip gitmişken en yakınınız

mahzun  ıslak bakışlarınızla

kaç kez

yakalandınız

Kaç kez

buruşmaya yüz tutmuş 

gülümseyişlerinizi

askıya astınız

Pişmanlıklarınızla

kaç kez

birbirinizi anlayıp

kucaklaştınız

Hayatı

yüzünüzdeki

belirsiz gülümseyiş ile

kaç kez

alaya aldınız

                                                       5

 Kaç kez

yeniden

doğdunuz                                                

Kaç kez

öldünüz

Kaç..

kez…


                                                                                       Sancı - sayfa :9
                                                                                 

Eylül'lü yıllar

...söz kaldı

 geride söylenmedik

 acı kaldı

 henüz yası tutulmayan.

 sevdalar

 öksüz kaldı..

Eylül'lü yıllardı..

soluksuzduk

 henüz tazeydi yaralar

 irin kan kokuyordu geceler

 düşlerimiz yalınayaktı

 yine de

 umut

-inadına--

hiç

yakamızı bırakmadı                                          

                                                                     

Bilemedim

Dörtnal koşan atın nefesi gibi

yaladı geçti hayat..

Geride kalan

solgun yüzümün aynadaki aksi gibi iç acıtıyor

Ellerimde bana kalan

incinmiş bir yeni yetmenin
hüsranı gibi kırılgan..

Yine de

yakamozdaki suretim gibi
parıldamaya meyilli yüreğim..

Diğer yanım

oltaya düşmüş
balık gibi umarsız ..

Ne menem bir şey yaşamak

ben bilemedim

bilen beri gelsin…

Kuşbakışı bir hayattı benimki

Ne ayağım yere değdi bir türlü

Ne gökteki yıldızı tutabildim..

                                  2018 -Bodrum

Haziran sevinci

Ve

nihayet çatladı tohum

derin bir soluk aldı toprak

bulutlar aralandı

ter bedene damladı..

kolkola girdi gülüşler

şenlikler kuruldu meydanlara
bakışlar ufka kanatlandı

yürekler gökkuşağına …

Gözünüz aydın çocuklar !

Umut

hiç

bu denli

yakın olmadı..

                           

                                                  23 haziran 2019  Bodrum

                                                                                        Sancı - Sayfa: 56

Sordum bilmediler

Anlattım sormadılar

Sustum korktular

Yaşadım yoktular

Gittin

Sen gittin

yeniden yeşerecek mi yapraklar

Bak

gündelik kaygıları bir yana bırakıp

arınıp

sana geldim.

Gelirsen

son kez bakar gibi 

bakacağım hep gözlerine..

…yapma

…hadi  gel

                                                                                 

                                                                             -Soluk Soluğa_

                                                                  

      Hep birlikte bir “yol”daydık. Beraber olduğum bu insanların, bir yandan zaaf ve yürekli yanlarını fark ediyor, diğer yandan ortak amaçlar adına el ele sürüklendiğimiz ve mevcut dünyanın “pisliklerini” yıkayacağına inandığımız bir nehirde adeta hep birlikte yüzüyorduk. Akıntının fazla olduğu yerlerde zaman zaman kontrolü kaybetsek de, bu suların dışında geleceğin ve güzelliklerin var olmayacağına inanıyorduk. Bu sularda, önümüzde bizi bekleyen sivri kayalar vardı ve akıntıya kapılıp yüksek bir şelaleden düşmek belki kaçınılmazdı ama ancak tüm bu çaba ve kayıplardan sonra varabileceğimiz temiz ve durgun sularda gerçekten birlikte "kulaç atmanın” ve “yüzmenin"  tadına varacaktık...

                                                                                         Asuman Aray - Yolda bir karanfil- 
                                                                                                                                Sayfa:102

Coşku

Coşmak geliyor içimden..

Uzun yorgunlukların sabahından

ateşi düşmüş bir hasta gibi gerinip ayağa kalkmalı

ardından

savrulan su damlaları gibi başıboş akmalıyım

Coşmak geliyor içimden..

Gökyüzünde en  parlayan yıldız olup

sahibini arayan ender bir koku gibi gizemli

söz dinlemeyen bir saç buklesi gibi

asi olmalıyım

Yani anlayacağın..

ben bu sabah

hayatı

tam ensesinden yakalamalıyım..   

                                                              - Soluk soluğa -                       

                                                                          

 ... 

       Bir köşede merakla etrafı ve olup biteni izlemeyi sürdürüyorum Bunca insan, birbirlerini yıllardır tanıyor gibiydi. Ben bir kenarda kalabalığın coşku ve telaşına kendimi kaptırmış, bu gencecik insanlara, bu ortak tutku ve heyecana şaşkınlık ve gıpta ile bakıyorum. 

       Kalabalıklar, alanın etrafında, adeta omuz omuza kümelenip, yüksek sesle sürekli bir şeyler tartışıp konuşuyorlar. Bazen, aralarındaki birinin sesi diğerlerini bastırıyor, o zaman dikkatle onu dinliyorlar, kimi zaman birinin gözlerinde  beliren telaş ve endişeyi, bir diğerinin el şakası veya gülüşü hemencecik yok ediveriyordu.,

        Bu eski ve görmüş geçirmiş binanın korunaklı gölgesinde olup bitenler uykuda apansız beliren güzel bir düş gibi çıkıvermişti karşıma. Gecenin koyu, rayihalı ve yer yer loş karanlığında ışıl ışıl gözleriyle gezinen bu gençler ateş böceklerini anımsatmıştı o an bana. Gözlerinden süzülen ışık demetleriyle, sadece kendi aralarında ve yalnız birbirlerinin anladığı bir dilde konuşup, anlaşıyor gibiydiler. Sadece onlar, kendilerindeki o bitip tükenmez ışığın kaynağıyla şimdiye dek değişmez sanılan o köhne karanlığı deliyor ve sadece o pırıltılardaki sihirli güç ve inanç, bu eski bina ve bu yorgun meydanı apansız böyle ışıl ışıl bir umuda, topyekûn bir çığlığa dönüştürmeyi başarabiliyordu.

                                                                                         Asuman Aray -Yolda bir karanfil-                                                                                                                                                 Sayfa: 22

   ________________________________________________________________________

Alacakaranlık

Gün ağarıyordu…                                                               

Gece

kederli

soluğunu tutmuş

gözyaşlarını

şafağın  
gizemli buğusunun
ardına                                                              

gizlemeye çabalıyordu                                                                                

Hüzünler

sahte sığınakların

sığ derinliğinde

avuntulara

boşuna

derman
arıyordu

Alacakaranlık

kimsesiz  feryatların

çaresizliğine                                                          

ıssız
gölgeliklerinde

sessizce

ağlıyordu

                                                                               

                                                                          

Umuda dair

her şey

çoktandır

suskun
söylemlerin

ardında

saklıydı

Karanlığın

dipsiz
kör derinliğinde                               

uyuyordu insanlık..

Bunca zaman

tanık olduklarına

bakıp
utanmadan                                

Yaşananları

bir nefeste

kusmaya hazır

yeryüzü

artık

bu yükü
kaldıramayacaktı

Besbelliydi …

                                                                            

Birazdan

tan ağaracak

ardından                                                         

keder yüklü bulutlar

kabaracak

sağanak
bir yağmur
yağacaktı           

                                                                         

Yatağından taşan sular

gelmiş  geçmiş
    tüm

        yalan dolan

                     kan

                            barut

                                    ve

                                        riyayi yıkayacak

                                                               

Ardından

Ak bir güvercinin

korunaklı gölgesinde

beklenen

aydınlığı doğuracaktı..     


                                                                                        Sancı - Sayfa :48                     

                                                                                                                                              

                                             

                                                             

Şiir

Ya

şiiri

kurtaralım

şu yaşadığımız

hayattan

Ya da

ne yapıp edip

yaşanası bir hayata

 katalım

 şiiri

Adımlar

Bir akşamüstü

Ankara’nın ağırbaşlı gün batımında

Soluksuz akıp giden caddenin

Kurak gölgelerinde gezinirken

Seni düşünmek istedim

Yapamadım..

Issız yollarda kayıp bakışlarını aradım

Ardından 

Asfaltın tekdüze ıslığına kapıldım

Adımlarımın ritminde sürüklenen anıları

Bir nefeslik yokuşta geride bıraktım

Terimin taze soluğunda rahatladım

Ve

Peşimdeki tanıdık yalnızlığıma yakalandım

Ayaz

Yürüyorum…

Ayaza durmuş gece

Sokak lambaları kar taneciklerine ev sahipliği yapıyor

Üşüyorum..

Beni misafir etsene

       

   Heeeeeyyyy...!

      
   Umuda kar yağıyor

      

   Sevgiye hasret

   Güzele lanet

   İsyana ferman

   Doğana ölüm,

       

   Dermana dert yağıyor …

                                                      -Soluk Soluğa-

Bir Şiir

 Bir şiir yazılmalı..

Bir sayfa çevrilmeli

Bir ıslık çalınmalı

Bir yumruk sıkılmalı

Bir bebek ağlamalı

Bir kuş kanat çırpmalı

Bir çiçek koklanmalı

Bir şiir yazılmalı..

Gözyaşını, çaresizliği

Bir yana savurup

Geceyi gündüze katmalı

 

Bir kelebeğin kanadı

Erken bir günbatımından

Umudu doğurmalı

                  

                                                               2018 Bodrum 
                                                                                                          Sancı - Sayfa 8

Soluk Soluğa

Soluk soluğa kaldım

yer gök, hıncahınç dolu

                             acılarla..

Göğün derin buğusu da

                             kar etmiyor artık..

ağır, kaygan bir zeminde yürüyorum

kan

             ter

                            içinde

Düşlerim vardı benim

               şimdi

                           neredeler..


                                                              - Soluk Soluğa -

Kuşatma

Bizler kuşatıldık…

Bize benzeyen, bizim gibi kalabalıklar tarafından esir alındık

Acımasız soğuk sinsi bir duvar ördüler çevremize

Biz kendimize yabancılaştık

Tek tip bakıyor

Tek tip gülüyor

Bir örnek yaşıyoruz

Bizler kuşatıldık…

Gri bir örtü çektiler gökyüzüne

Yeşili paraya sattılar

Sevdalar kelepçede

İhanetler bile birbirine benzemeye başladı giderek

Günü birlik acılar yaşıyoruz

En kanlı cinayetleri ölümleri kanıksadık çoktan

Barış

hep söylenen

ama

hayata geçmeyen

bir duvar sloganı gibi

klişeleşti yüreğimizde

Bizler kuşatıldık…

Umutlar birbirine benzemeye başladı giderek

Aynı hayallerle avunuyoruz

Biz kendimize yabancılaştık

Tek tip soruyor

Tek tip anlıyor

Bir örnek yaşıyoruz

                                                                                            

                                                                    - Soluk Soluğa -